Η οξεία προστατίτιδα είναι μια οξεία φλεγμονή του προστάτη αδένα που προκαλείται από μόλυνση. Με τη νόσο, σχηματίζεται οίδημα του προστάτη και εμφανίζονται πυώδεις εστίες στους ιστούς του. Τα στατιστικά δεδομένα μας δίνουν το δικαίωμα να ισχυριστούμε ότι η οξεία προστατίτιδα στους άνδρες είναι μια κοινή ασθένεια. με την ηλικία, ο κίνδυνος εμφάνισής του αυξάνεται.
Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας της οξείας προστατίτιδας εξαρτάται άμεσα από την έγκαιρη θεραπεία του ασθενούς. Η ασθένεια εξελίσσεται γρήγορα σε χρόνια μορφή, η θεραπεία της οποίας είναι μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη.
Μορφές οξείας προστατίτιδας
Αν μιλάμε για την κλινική ανάπτυξη της οξείας προστατίτιδας στους άνδρες, υπάρχουν τρεις μορφές (στάδια) της νόσου:
- καταρροϊκός;
- περικάρπιου;
- παρεγχυματικός.
Η πρώτη που εμφανίζεται είναι η καταρροϊκή φλεγμονή, η οποία χαρακτηρίζεται από διαστολή των κυψελίδων και εμφάνιση αντιδραστικού οιδήματος του διάμεσου ιστού. Αυτό οδηγεί σε σημαντική διεύρυνση του αδένα του προστάτη. Το επόμενο στάδιο είναι η ταχεία εξάπλωση των φλεγμονωδών διεργασιών στους λοβούς και τους απεκκριτικούς πόρους του προστάτη. Μιλάμε, συγκεκριμένα, για τους απεκκριτικούς πόρους των προστατικών αδένων που οδηγούν στο οπίσθιο τμήμα της ουρήθρας. Οι φλεγμονώδεις αλλαγές επηρεάζουν μόνο τους βλεννογόνους. Οι απεκκριτικοί πόροι χάνουν τη συσταλτικότητά τους, στενεύουν σημαντικά ή αποφράσσονται εντελώς, δημιουργώντας εμπόδια στην απελευθέρωση των εκκρίσεων του προστάτη. Η καταρροϊκή μορφή σχετίζεται άμεσα με το μολυσματικό παθογόνο που έχει μετακινηθεί από το οπίσθιο τμήμα της ουρήθρας. Δεδομένου ότι η φλεγμονώδης διαδικασία επηρεάζει επίσης την έκκριση του προστάτη, μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση οπίσθιας ουρηθρίτιδας.
Κατά τη διάρκεια του ωοθυλακικού σταδίου, εστίες φλεγμονής φτάνουν και εξαπλώνονται σε μεμονωμένους λοβούς ή σε ολόκληρο τον προστάτη αδένα. Εμφανίζονται πυώδεις εστίες, το πύον περνά στην ουρήθρα. Η διεύρυνση του προστάτη δεν σταματά. οι ιστοί υφίστανται καταστροφικές αλλαγές.
Κατά την παρεγχυματική φάση της οξείας προστατίτιδας, οι φλεγμονώδεις διεργασίες επηρεάζουν τον διάμεσο ιστό του αδένα του προστάτη. Αυτό το στάδιο εμφανίζεται μετά τη διείσδυση ενός μολυσματικού παθογόνου μέσω επαφής ή αιματογενών οδών, για παράδειγμα, μετά από χειρουργική επέμβαση.
Η παρεγχυματική προστατίτιδα στην έναρξη της νόσου συνοδεύεται από την εμφάνιση μεμονωμένων φλυκταινών, οι οποίες κατά τη διαδικασία ανάπτυξης ενώνονται και συνδυάζονται με απόστημα προστάτη.
Όσον αφορά τις θυλακιώδεις και παρεγχυματικές μορφές, κατά την ανάπτυξή τους, συχνά συμβαίνουν φλεγμονώδεις αλλαγές στο οπίσθιο τμήμα της ουρήθρας και στον αυχένα της ουροδόχου κύστης.
Πρόβλεψη και πρόληψη οξείας προστατίτιδας
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η ετιοτροπική θεραπεία, που πραγματοποιείται έγκαιρα, μπορεί να εξαλείψει τα σημεία της οξείας προστατίτιδας. Εάν δεν πραγματοποιηθεί θεραπεία, είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί απόστημα ή η ασθένεια να γίνει χρόνια.
Η πρόληψη αυτής της ασθένειας συνήθως σημαίνει έγκαιρη θεραπεία οποιωνδήποτε μολυσματικών ασθενειών στο σώμα, καθώς και αναγνώριση και θεραπεία σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών και ουρηθρίτιδας. Ένας άνδρας πρέπει να ακολουθεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ιδιαίτερα δίνοντας προσοχή στην αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Επίσης, η ανάπτυξη της νόσου αποτρέπεται από την τακτική σεξουαλική ζωή και την απουσία απροστάτευτων περιστασιακών επαφών. Η αυστηρή τήρηση των κανόνων προσωπικής υγιεινής είναι μια άλλη σημαντική προϋπόθεση για έναν άνδρα σε οποιαδήποτε ηλικία.
Αιτίες της νόσου
Η οξεία προστατίτιδα στους άνδρες μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ο λόγος είναι συχνά η διείσδυση διαφόρων μολυσματικών παθογόνων. Αυτό είναι το E. coli, αλλά μπορεί να υπάρχουν και στρεπτόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, μύκητες Candida, χλαμύδια, τριχομονάδες. Η πιο κοινή οδός εισόδου είναι οι απεκκριτικοί πόροι. Το παθογόνο μπορεί επίσης να εισέλθει στον προστάτη αδένα από την ουροδόχο κύστη, η οποία υφίσταται μια φλεγμονώδη διαδικασία (για παράδειγμα, οξεία κυστίτιδα). Η μόλυνση μπορεί επίσης να εξαπλωθεί από πυώδεις εστίες που βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση.
Η φλεγμονώδης διαδικασία στον προστάτη που προκαλείται από την παρουσία μικροοργανισμών μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν:
- χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή της ουρήθρας.
- απροστάτευτη σεξουαλική επαφή, φλεγμονώδεις ασθένειες του ουρογεννητικού συστήματος σε έναν σύντροφο.
- χρήση ουρηθρικού καθετήρα.
- πέτρες προστάτη κ.λπ.
Η εμφάνιση οξείας προστατίτιδας μπορεί να μην σχετίζεται με λοιμώξεις. Μπορεί να εμφανιστεί ως συνέπεια της καθιστικής ζωής, της υποθερμίας και διαφόρων διαταραχών που οδηγούν σε στασιμότητα στην περιοχή της πυέλου.
Συμπτώματα οξείας προστατίτιδας
Δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορετικά στάδια οξείας προστατίτιδας, τα συμπτώματα της νόσου συχνά εξαρτώνται από αυτά. Υπάρχουν όμως κοινά χαρακτηριστικά που ενώνουν όλες τις μορφές. Πρώτα απ 'όλα, είναι πόνος, γενική μέθη, καθώς και προβλήματα με τη διαδικασία της ούρησης.
Η καταρροϊκή μορφή συνοδεύεται συνήθως από έντονο πόνο, αίσθημα βάρους στην περιοχή του περινέου, συχνοουρία, συνοδευόμενη από επώδυνες αισθήσεις. Κατά τη διάρκεια της ψηλάφησης, ο γιατρός μπορεί να παρατηρήσει αύξηση στο μέγεθος του προστάτη αδένα. Τα αποτελέσματα των δοκιμών έκκρισης μπορεί να δείξουν υψηλό επίπεδο λευκών αιμοσφαιρίων.
Τα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας στη ωοθυλακική μορφή είναι πιο έντονα. Ένας άνδρας αισθάνεται πόνο στο περίνεο, που ακτινοβολεί στο ιερό οστό ή στο πέος. Η διαδικασία της ούρησης συνοδεύεται από πόνο, τα ούρα συγκρατούνται και συχνά εμφανίζονται δυσκολίες με την αφόδευση. Υπάρχει γενική αδιαθεσία και ο ασθενής έχει πυρετό. Η ψηλάφηση δείχνει διογκωμένο προστάτη, τα περιγράμματα του γίνονται ασύμμετρα. Μπορεί να εμφανιστεί εστιακός πόνος. Οι εξετάσεις δείχνουν αύξηση του επιπέδου των λευκοκυττάρων και παρουσία πυωδών νημάτων στα ούρα.
Η παρεγχυματική μορφή συνοδεύεται από απότομη αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, οι τιμές μπορούν να φτάσουν τους 39,5 βαθμούς. Τα γενικά συμπτώματα είναι έντονα: ρίγη, απώλεια όρεξης και έλλειψη δύναμης. Η ούρηση καθυστερεί, η διαδικασία συνοδεύεται από έντονο πόνο. Η αφόδευση είναι επίσης δύσκολη και η δυσκοιλιότητα γίνεται σοβαρή.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να ξεκινήσει επειγόντως θεραπεία για οξεία προστατίτιδα. Εάν ξεκινήσει η διαδικασία, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για απόστημα προστάτη, παραπροστατίτιδα, φλεβίτιδα του παραπροστατικού φλεβικού πλέγματος. Εάν ο ασθενής δεν δει γιατρό, η ασθένεια γίνεται χρόνια και η πιθανότητα πλήρους ανάκαμψης μειώνεται σημαντικά.
Διάγνωση οξείας προστατίτιδας
Όταν ένας ασθενής επικοινωνεί με έναν ουρολόγο, ο γιατρός διαγιγνώσκει οξεία προστατίτιδα, προσδιορίζοντας σε ποιο στάδιο βρίσκεται η ασθένεια. Ο ειδικός λαμβάνει τις πληροφορίες μετά από μια ολοκληρωμένη μελέτη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη διάγνωση σε αυτή την περίπτωση αποτελούνται από φυσικές, οργανικές και εργαστηριακές μελέτες.
Η φυσική εξέταση συνίσταται στη μελέτη της κατάστασης του προστάτη αδένα από το ορθό. Έτσι, ο ειδικός έχει την ευκαιρία να αξιολογήσει το μέγεθος, το σχήμα, τη συνοχή του οργάνου και την παρουσία πόνου. Ως αποτέλεσμα της ανάλυσης της εκκρινόμενης έκκρισης, είναι εύκολο να προσδιοριστεί μια μείωση στον αριθμό των κόκκων λεκιθίνης και μια αύξηση στο επίπεδο των λευκοκυττάρων.
Η ψηλάφηση του αδένα περιλαμβάνει επίσης τη συλλογή και μεταφορά ούρων για εξέταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η οξεία προστατίτιδα σηματοδοτείται από αύξηση του επιπέδου των λευκοκυττάρων. Συνταγογραφούνται επίσης καλλιέργειες ούρων, PCR και καλλιέργεια αίματος και ανάλυση της ουρηθρικής εκκρίσεως.
Οι ενόργανες μέθοδοι στην περίπτωση αυτής της ασθένειας αντιπροσωπεύονται από διαγνωστικά με υπερήχους που εκτελούνται διορθικά. Εάν ο ασθενής έχει έντονο πόνο, η επιλογή της εξέτασης είναι η διακοιλιακή μέθοδος.
Όταν τίθεται το ζήτημα της χειρουργικής επέμβασης, καθίσταται απαραίτητη η διενέργεια αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας της πυέλου.
Θεραπεία οξείας προστατίτιδας
Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας πραγματοποιείται σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες. Πρώτον, υπάρχει κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών που μπορεί να επηρεάσουν την υγεία των ανδρών και στη συνέχεια να επηρεάσουν την αναπαραγωγική λειτουργία και την ποιότητα της στύσης. Δεύτερον, η ασθένεια είναι πολύπλοκη, συνοδεύεται από έντονα συμπτώματα και οδυνηρές αισθήσεις. Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας ξεκινά με φαρμακευτική θεραπεία, συνταγογράφηση ετιοτρόπων φαρμάκων στον ασθενή. Τον πιο σημαντικό ρόλο παίζουν οι αντιβακτηριδακοί παράγοντες που καταστέλλουν τη λειτουργία των μικροοργανισμών.
Για να μειώσετε τη σοβαρότητα του πόνου, καθώς και να απαλλαγείτε από σπασμούς, συνιστάται στον ασθενή να παίρνει αντισπασμωδικά και αναλγητικά. Μερικές φορές χρησιμοποιούνται θερμικοί υποκλυσμοί και πρωκτικά υπόθετα για την ανακούφιση της πάθησης. Μετά την υπέρβαση των οξέων συμπτωμάτων, καθίσταται δυνατή η χρήση φυσιοθεραπείας. Αυτές οι διαδικασίες αυξάνουν τη μικροκυκλοφορία, βελτιώνουν την τοπική ανοσία και βοηθούν στην εξάλειψη της φλεγμονής. Μεταξύ των φυσιοθεραπευτικών μεθόδων αντιμετώπισης της οξείας προστατίτιδας, οι πιο αποτελεσματικές είναι το μασάζ του προστάτη, καθώς και η θεραπεία με μικροκύματα και η ηλεκτροφόρηση. Για πολλά χρόνια, το μασάζ προστάτη θεωρείται ένα ιδιαίτερα δημοφιλές μέτρο, το οποίο βοηθά στην εξάλειψη της συμφόρησης. Συνιστάται επίσης να χρησιμοποιείται τακτικά ως προληπτικό μέτρο για άνδρες που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των σαράντα ετών.
Σε περίπτωση προβλημάτων με την ουροποιητική διαδικασία, δεν χρησιμοποιείται καθετήρας. Αντ' αυτού, προτιμάται η κυστεοστομία τροκάρ.
Ανάρρωση θεωρείται η αναγέννηση του προστατικού ιστού, η πλήρης αποκατάσταση των λειτουργιών του, ενώ οι εργαστηριακές εξετάσεις δείχνουν ότι απουσιάζουν λοιμώδη παθογόνα και η προστατική έκκριση επιστρέφει στην κανονική της σύνθεση.
Η χειρουργική επέμβαση δεν είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη θεραπεία για την προστατίτιδα. Δεν φέρνει πάντα αποτελέσματα. Η χειρουργική λύση φέρνει θετική δυναμική σε λιγότερες από τις μισές περιπτώσεις. Η πιο συχνή παρενέργεια της επέμβασης είναι η στυτική δυσλειτουργία, συχνή είναι και η ανάδρομη εκσπερμάτωση, κατά την οποία κατά την εκσπερμάτωση εισέρχεται σπέρμα στην ουροδόχο κύστη και μερικές φορές εμφανίζεται στένωση του ουρητήρα. Η χειρουργική μέθοδος δεν εγγυάται την υποτροπή. Ως εκ τούτου, η χειρουργική επέμβαση καταφεύγει μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως:
- την εμφάνιση αποστήματος προστάτη, το οποίο πρέπει να ανοίξει και να καθαριστεί.
- έλλειψη αποτελεσμάτων από τη θεραπεία με συντηρητικές μεθόδους με τη μορφή φαρμάκων, παραδοσιακής ιατρικής, φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών.
- ανάπτυξη σοβαρών επιπλοκών.
- η παρουσία εστίας φλεγμονής στην περιοχή της πυέλου.
- σχηματισμός παραπρωκτίτιδας (πυώδες απόστημα σε κύτταρα που εντοπίζονται γύρω από το ορθό).
- παρουσία αίματος στα ούρα?
- καθυστερημένη ούρηση και διακοπή της ούρησης (ανουρία).
- η παρουσία λίθων στην ουροδόχο κύστη, τα νεφρά, η αιτία των οποίων ήταν η προστατίτιδα.
- υποψία κακοήθους όγκου.